تو که میدونی وقتی سیستمت روشن میشه میخوای چیکار کنی. تو که میدونی دقیقا قرار هست چیا رو اجرا کنی. میدونی دقیقا چجوری قرارِ بین برنامه‌هات رفت و آمد کنی. میدونی دوست داری چطور پنجره‌هات رو کنار هم بذاری. یه نقشه‌ی ذهنی داری از همه‌ی پنجره‌هات تو مغزت. میدونی دقیقا چی رو کجا گذاشتی.
پس چرا وقتت رو با پنجره‌های شناور تلف میکنی؟ تا کی میخوای بین پنجره‌ها کنترل تب بزنی؟ تا کی با موس تو تسک بار بگردی پنجره‌ی مورد نظرت رو پیدا کنی؟
تو هم به پنجره‌های کاشی‌گونه بِگَرو. تو هم کاشی‌گرا شو. باور کن راه درستش همینه. تسلیم شو.
اصلا دسکتاپ میخوای چیکار؟ مگه دسکتاپ چیکار میکنه؟ تو که میدونی دسکتاپت هیچ خاصیتی غیر از اجرا کردن و نشون دادن برنامه‌هات نداره. تو که میدونی این‌ها همه زرق و برق دنیوی هست. کل چیزی که لازم داری یه اجرا کننده برنامه هست و یه نوار ابزار و یه مدیر پنجره.
وا بده دیگه. تسلیم شو.
همین الان دسکتاپت رو پاک کن. این‌ها همه زرق و برق دنیاست. برای دوتا افکت و انیمیشن انقد به سیستم فقیرت فشار نیار. اسراف نکن.
همین الان مدیر پنجره‌ی زشت جدیدت رو راه‌اندازی کن.